Bevrijding van Dozulé in 1944 tijdens de Slag om Normandië

Dozulé (Calvados)

De steden van Normandië tijdens de gevechten in 1944

• Bevrijding: 21 augustus 1944
• Verloste eenheden:

No. 41 (Royal Marine) Commando, 4th Special Service Brigade, 6th Airborne Division

No. 48 (Royal Marine) Commando, 4th Special Service Brigade, 6th Airborne Division

7th (Light Infantry) Parachute Battalion, 5th Parachute Brigade, 6th Airborne Division

13th (Lancashire) Parachute Battalion, 5th Parachute Brigade, 6th Airborne Division

346. Infanterie-Division

Infanterie-Regiment 744, 711. Infanterie-Division

• Geschiedenis :

In de vroege uren van 6 juni 1944 landde per ongeluk een Britse Horsa-zweefvliegtuig tussen Dozulé en Angerville. De inzittenden, die behoorden tot de 6e Luchtlandingsbrigade, moesten naar de sector Ranville lopen. Samen met Britse parachutisten bereikten ze Dozulé rond 10.00 uur en raakten ze slaags met twee Duitse voertuigen. De inzittenden schoten ze neer voordat ze hun reis naar Bavent voortzetten. Anderen, die minder fortuinlijk waren, werden gevangengenomen door de Duitsers van de 711e Infanteriedivisie.

Verschillende piloten, parachutisten en getransporteerde soldaten werden door de lokale bevolking verborgen gehouden terwijl ze wachtten op terugkeer naar hun linies: onder hen Britten, Canadezen en Amerikanen. Sommigen vonden beschutting bij de lokale bevolking, anderen zochten hun toevlucht in het bos van Dozulé, waar ze voedsel ontvingen dat door de inwoners van Dozulé was meegebracht. Een groep van achttien geallieerde soldaten werd in juni, kort na de landingen, door de Duitsers ontdekt na een tip. Ze werden gevangengenomen, samen met de man die hen verborgen hield, Eugène Postel. Ze werden naar de meisjesschool begeleid en de munitietas die ze bij zich hadden, werd door een Duitser leeggemaakt: een granaat veroorzaakte een krachtige explosie, waardoor alle explosieven tot ontploffing kwamen en verschillende inzittenden gewond raakten. De lokale bevolking schoot hen te hulp en als reactie daarop bevrijdden de Duitsers de burgers die gevangen werden gehouden of ondervraagd.

Medio augustus 1944 organiseerden de Duitsers hun verdediging door te vertrouwen op de zuidelijke hoogten van Dozulé, die de sector domineerden en de parachutisten van het 7e Parachutistenbataljon (Lichte Infanterie) ervan weerhielden de weg over te steken die Caen met Pont-l’Évêque verbond. De zeldzame bruggen over de moerassen bij Goustranville werden waargenomen en waren binnen schietbereik. De strijders van de 711e Infanteriedivisie kregen ook steun van de 346e Infanteriedivisie (ID), die voorheen de regio Le Havre bestuurde en die destijds verdeeld was over Troarn in het noorden en Airan in het zuiden. Het hoofdkwartier van de 346e Infanteriedivisie, onder bevel van generaal-luitenant Erich Diestel, nam positie in op de hellingen van de heuvel die uitkeek over Beuvron-en-Auge, vlakbij het plaatsje Les Forges de Clermont. Generaal Galés 6e Luchtlandingsdivisie bereidde de aanval voor om deze verschillende grondbewegingen te veroveren en zo de inname van Dozulé en de voortzetting van de operaties in het oosten te waarborgen. Daartoe bracht hij de 1e en 4e Special Service Brigades (SSB) in staat van paraatheid. Terwijl de parachutisten van de 5e Parachutistenbrigade de taak hadden de weg tussen Goustranville en Dozulé te beveiligen, moest No. 46 Commando van de 1e SSB de hoogten ten noorden van Dozulé innemen, in de gemeenten Cricqueville-en-Auge en Grangues. No. 48 Commando (4e SSB) werd naar de zuidelijke hoogten gestuurd, met name Heuvel 120 van Mont Ménard (een belangrijke prestatie van generaal Gale), om Angerville aan het einde van de beweging te bereiken en zo de Duitse terugtocht af te snijden door de weg tussen Dozulé en Annebault te bezetten.

In de nacht van 20 augustus, onder dekking van de duisternis en met discretie als absolute prioriteit, lanceerde No. 48 Commando onder bevel van luitenant-kolonel James Moulton een aanval op de steile hellingen, waar de aanvallers al snel onder vuur kwamen te liggen van Duitse handvuurwapens en mortieren van het 731e en 744e Infanterieregiment (711e Infanteriedivisie). Pas om 7.30 uur namen de Britten heuvel 140 in, vlak bij het plaatsje Clermont, waardoor het hoofdkwartier van de 346ste Infanteriedivisie gedwongen werd een nieuwe positie in de richting van Repentigny te zoeken.

De inzet van No. 41 Commando ter ondersteuning van de mannen van luitenant-kolonel Moulton stelde No. 48 Commando rond 20.00 uur in staat Mont Ménard te bereiken, met uitzicht op Saint-Léger-Dubosq. Ondertussen, ten westen van Dozulé, waren de parachutisten van het 13e (Lancashire) Parachute Battalion bezig met het aflossen van de posities van het 7e (Light Infantry) Parachute Battalion en bereidden ze zich voor om hun opmars naar het oosten voort te zetten. Maar kort voor 22.00 uur gaf generaal Gale het bevel de inname van Dozulé uit te stellen tot de volgende ochtend: na 22.30 uur mocht er geen enkele beweging meer plaatsvinden, met het risico op eigen vuur. Nu de inname van Mont Ménard de grootste impact van de 6e Airborne Division had bereikt, was er geen geldige reden meer om in het donker het offensief te versnellen.

Gedurende de nacht, ondanks de stromende regen, zetten Duitse en geallieerde granaten Dozulé in brand, om nog maar te zwijgen van de mogelijke vrijwillige actie van de verdedigers.

Op 21 augustus, vanaf 4.30 uur ’s ochtends, lanceerden de commando’s No. 41 en No. 48 een gecoördineerde aanval vanaf de zuidelijke hoogten van het dorp en veroverden ze de stad, waarvan de ruïnes nog steeds brandden, met gemak. De Duitsers waren in de voorgaande uren richting Annebault geglipt; ze waren er nu tevreden mee de nieuwe Britse linies te bestoken om een ​​algehele ineenstorting van hun verdediging te voorkomen.

Kaart van Dozulé :

Keer terug naar de index van de gemeenten van Normandië