Granaat No 75 Hawkins – Geschiedenis, technisch blad en foto

Geschiedenis van granaat No 75 Hawkins

De behoefte aan granaten tegen tanks werd een prioriteit voor de Engelse strijdkrachten na de evacuatie van Duinkerken. Veel materialen worden op het continent door de Frans-Britten van mei tot juni 1940 achtergelaten (inclusief antitankwapens) en de dreiging van een Duitse landing in Engeland wordt steeds dringender. Een eerste granaat, nee. 74 “Sticky bomb” is ontwikkeld. De Engelse ingenieurs ontwikkelden een ander antitankmodel, dat ze N ° 75 “Hawkins” noemden en dat in 1942 in dienst kwam.

Dit explosief kan op drie verschillende manieren tegen tanks worden gebruikt: als granaat, of als mijn, of als sloopheffing. De ontploffing wordt inderdaad veroorzaakt door impact: de vervorming veroorzaakt door de schok (na de lancering van de granaat op een doelwit of wanneer een voertuig omrolt) vermengt twee chemische componenten die de explosie veroorzaken. Het is ook mogelijk om in de granaat het ontstekingskoord en een langzame lont in te brengen, waardoor dit explosief een slooplading wordt. Het is ook mogelijk om meerdere kosten in rekening te brengen om een groter vernietigingseffect te verkrijgen.

De explosieve N ° 75 Hawkins werd tijdens de Tweede Wereldoorlog gebruikt en met name tijdens de Slag om Normandië door de legers van het Gemenebest. Hij diende tot 1955 in het Engelse leger. De Amerikanen gebruiken ook de Hawkins-granaatmijn, die ze produceren als de M7 lichte antitankmijn.

Gegevensblad van de granaat No 75 Hawkins

Creatief land: Groot-Brittannië
Gebruikerslanden: Commonwealth, VS
Naam: Grenade, hand, Anti-Tank No. 75

Type granaat: antitank

Mogelijke toepassingen: granaat, mijn, sloopbelasting (met gebruik van ontstekingskoord en langzame zekering)

Bediening: de vervorming van de structuur mengt twee chemische componenten die de ontploffing veroorzaken (chemische ontsteker)

Explosief: 450 gram ammonaal of TNT

Lengte: 150 mm
Breedte: 75 mm
Gewicht: 1,02 kg