Engels granaat nr 69 – Geschiedenis, technisch blad en foto

Geschiedenis van granaat nr 69

De nummer 69 granaat werd aan het begin van de Tweede Wereldoorlog in december 1940 ontwikkeld door Engelse militaire ingenieurs om Britse soldaten extra vuurkracht te geven aan de nummer 36 Mills granaat. Deze laatste is uitgerust met een zelfontspanner, terwijl de granaat nr 69 is ontworpen om te exploderen bij een botsing.

Samengesteld uit bakeliet, een kunststof met een hoog fragmentatievermogen, heeft deze granaat een heel eenvoudig besturingssysteem: verwijder eenvoudig de beschermkap en gooi de granaat vervolgens naar het gevaarlijke gebied. Met de wrijving van de lucht bewapent het schietapparaat zichzelf automatisch. De slagpin wordt bij een botsing geactiveerd door een systeem genaamd “Allways-fuze”, wat betekent dat de ontsteker de explosie veroorzaakt, ongeacht het botspunt van de granaat.

Granaat nummer 69 kwam in augustus 1942 in het Britse leger. Het werd tijdens de Tweede Wereldoorlog gebruikt en vooral tijdens de Slag om Normandië. Het werd in 1947 uit dienst genomen.

Technische gegevens van granaat nr 69

Creatief land: Groot-Brittannië
Gebruikerslanden: Gemenebest
Naam: Grenade, hand, No. 69

Type granaat: aanstootgevend

Werking: Impact Detonation
Blootstelling: 92 gram HE (hoog explosief)

Lengte: 114 mm
Diameter: 60 mm
Massa: 383 g