Panzerbüchse 39 – PzB 39 – Geschiedenis, technisch blad en foto

Geschiedenis van de Panzerbüchse 39

In 1917 ontwikkelden de Duitsers het eerste antitankgeweer in de geschiedenis, de Mauser 1918 T-Gewehr. Dit wapen gaf geen volledige voldoening, het Duitse leger wilde tijdens het interbellum een nieuw model verwerven. Deze, verkrijgbaar in 1938, is ontwikkeld door ingenieur B. Brauer en draagt de naam “Panzerbüchse 38” (PzB 38).

Dit antitankgeweer werkt met een stuitligging en is 161,5 cm lang met een totale massa van 15,9 kg. Het vuurt een patroon van 7,9 mm af. De PzB 38 crasht echter regelmatig en is moeilijk te onderhouden in het veld. De Duitsers probeerden dit wapen te verbeteren en ontwikkelden een nieuw model uit het volgende jaar: de “Panzerbüchse 39” (PzB 39).

Dit nieuwe antitankgeweer heeft een totale massa die iets lager is dan zijn voorganger (12,6 kg). Om de vuursnelheid te verhogen, worden aan weerszijden van het vat twee tijdschriften met een capaciteit van elk 10 patronen geïnstalleerd: ze dienen alleen als reserve voor de schutters om het wapen sneller aan te vullen. De productie begon in 1940 en eindigde een jaar later: PzB 39 bleef in voorraad tot 1944, toen het geleidelijk uit de linies werd gehaald en machteloos bleek te zijn tegen de geallieerde tanks, ook al was het nog steeds nuttig tegen lichte voertuigen.

Een variant van de Panzerbüchse 39 ontworpen met een 590 mm kanon werd geproduceerd vanaf 1942 om verschillende soorten granaten af te vuren.

Gegevensblad van Panzerbüchse 39

Land van maker / gebruiker: Duitsland
Naam: PzB 39 – Panzerbüchse 39
Totale productie (1941-1942): 39.232

Handig bereik: 300 m (25 mm afschermingspenetratie)
Brandsnelheid: 10 ronden/min

Massa: 12,6 kg
Totale lengte: 1620 mm
Buislengte: 1085 mm

Patroon: 7,92×94 mm
Beginsnelheid patroon: 1210 m / s