Geschiedenis van het 1e Bataljon Mariniers Fuseliers
Kieffer Commando
Lijst van de 177 Fransen die landden op D-Day
Oprichting van het 1e BFMC
Philippe Kieffer, dienstnummer 13 FNFL 40 van het Vrije Franse Leger, commandant van het 1e Bataljon FM Commando. Foto : IWM
Oprichting van Troop 1 (1e Compagnie) :
Philippe Kieffer, één van de eerste Fransen die zich aansloot bij de Vrije Franse Strijdkrachten, kreeg in april 1942 16 vrijwilligers toegewezen die in het Camberley-kamp in Groot-Brittannië werden opgeleid door luitenant Jean Pinelli. Begin mei 1942 werd de kleine troep (23 mannen) in dienst gesteld in het kamp van Achnacarry (Schotland) en kreeg officieel de titel “1ère Company, Fusilier Marin Commando”. Terwijl deze mannen in het Eastney-depot trainden, werden ze even later versterkt door luitenant Charles Trepel, die benoemd was tot ondercommandant van majoor Kieffer. De commandotraining was extreem moeilijk en de tests waren selectief: de mannen moesten in alle weersomstandigheden manoeuvreren, over alle soorten hindernissen: marsen, vuurgevechten, gevechten van man tot man, enz.
Toekomstige commando’s trainen in Achnacarry. Foto : IWM
Op 14 juli 1942 marcheerde de kleine compagnie van ongeveer dertig eenheden door de straten van Londen ter gelegenheid van de Franse feestdagen. Op 10 augustus werd de 1ste Compagnie toegevoegd aan No. 10 Inter Allied Commando, gestationeerd in Wales, met troepen uit de hele wereld (België, Nederland, Noorwegen, Polen, Tsjecho-Slowakije en anti-nazi’s uit Duitsland en Oostenrijk).
Op 31 mei 1943 nam No 10 Commando zijn nieuwe onderkomen in Eastbourne in Sussex in gebruik. De 1e Compagnie (of “Troop 1”) telde 81 mannen.
De parade in Londen op 14 juli 1942, geleid door commandant Kieffer. Foto : IWM
Operatie Jubilee – aanval op Dieppe; vuurdoop voor Troop 1:
15 Franse soldaten namen deel aan de coup de force op Dieppe op 19 augustus 1942. De 1e Compagnie, verdeeld in drie groepen om andere commando’s en Canadese soldaten te versterken, weigerde helmen te dragen ten gunste van petten en bachi’s met Franse marinerode kwastjes. De mannen behielden ook de “Frankrijk”-strepen die in hun uniformen waren genaaid.
Op het strand van Dieppe getuigen de wrakken van schepen en tanks van de hevigheid van de gevechten. Foto : Bundesarchiv
Luitenant Guy Vourc’h landde tegenover het casino van Dieppe in het midden van de aanvalssector. De andere twee commandogroepen vielen de batterijen van de kustartillerie aan, in het bijzonder de batterij van Varengeville, waar soldaten Rabouhans en Taverne, verbonden aan Lord Lovat’s Nr. 4 Commando, buitengewoon goed werk leverden door de terugtrekkingsroute te beschermen, wat van vitaal belang bleek voor de rest van de operatie. Maar aan het begin van de middag, toen de situatie catastrofaal was geworden, kregen de Franse commando’s het bevel om zich terug te trekken en zich weer bij de schepen te voegen. Montailler, één van deze soldaten, stierf ter plaatse aan ernstige verwondingen. César, die gevangen werd genomen, slaagde erin te ontsnappen naar Engeland na een doortocht door Spanje. Het bestaan van het Franse commando werd officieel gemaakt na de aanval op Dieppe.
Oprichting van Troop 8 (1e Compagnie):
Troop 8 beoordeeld door kolonel Vaughan bij Achnacarry. Foto : IWM
In mei 1943, terwijl Troop 1 werd gevormd, organiseerde luitenant Charles Trepel de oprichting van een tweede troep Franse vrijwilligers. Deze bestond uit soldaten die uit Frankrijk waren ontsnapt en anderen uit Noord-Afrika en Libanon. Ongeveer 75 van hen slaagden voor de toelatingstests die op 28 mei 1943 eindigden. De volgende dag bereikten ze het Achnacarry kamp in Schotland waar hun training werd geïntensiveerd om de cohesie van de groep te perfectioneren. Luitenant Hulot, vers van de Ecole des Cadets (Cadettenschool), kwam ook om de compagnie te trainen, die de titel van commando en Troop 8 kreeg.
De 74 mannen van Troop 8 op 14 juli 1943. Foto : IWM
Overvallen op Fort Europa:
In oktober 1943 werden troepen 1 en 8 herenigd in Eastbourne (Sussex), terwijl nr. 10 Inter Allied Commando werd opgeheven. De training werd voortgezet terwijl de commando’s werden ingezet bij verschillende raids. Het doel van deze raids was het identificeren van vijandelijke verdedigingswerken: commando’s van minder dan 10 man landden in alle stilte op vijandelijke kusten. Er werden in totaal 10 raids uitgevoerd door 80 Franse commando’s tussen juli 1942 en februari 1944 met kleine motorboten (7 CV Austin) en hoewel de meeste zonder problemen verliepen, betaalden veel soldaten deze gevaarlijke missies met hun leven (kapitein Ayton, Maître Wallerand, Bellamy, Dignac, enz.).
Maître Wallerand, verdronken tijdens een aanval bij Gravelines. Foto : IWM
Oprichting van Troop 9 (K-Gun sectie):
Vrijwilligers en elementen van Troop 8 werden in november 1943 samengebracht onder het bevel van luitenant Amaury om een nieuwe gevechtsectie te vormen. Het was in Portsmouth dat de moeilijke training begon die leidde tot de beroemde titel van commando. Troop 9 specialiseerde zich in ondersteuning en trainde met hoge-snelheids machinegeweren. Het nam nieuw personeel aan dat zijn stempel op de eenheid zou drukken: luitenant Hubert (plaatsvervanger van luitenant Amaury), kapitein Lion, hoofd van de medische sectie (de verpleegsters en de medische uitrusting waren in die tijd verbonden aan Troop 9) en aalmoezenier René de Naurois.
11 commando’s van Troop 9. Foto : IWM
1e Bataljon Fuseliers Mariniers Commando’s :
In maart 1944 kregen alle Franse commando’s officieel de titel 1er Bataillon Fusiliers Marins Commandos. Aan het einde van de maand vertrok het 1e BFMC naar Schotland (bij Nairn) voor een reeks grote manoeuvres die 5 dagen duurden en waarbij de 3de Britse Infanterie Divisie, eenheden van de Royal Navy en talrijke elementen van de Royal Air Force werden ingezet. Aan het einde van de oefening werd de 1e BFMC toegevoegd aan Lord Lovat’s Special Service Brigade (No. 4 Commando). Gedurende de hele maand april werd de training geïntensiveerd in Sussex (bij Bexhille-on-Sea).
Ropert, César, Rabouhans en Taverne ontvingen de eerste onderscheidingen van het bataljon op 14 juli 1943. Foto : IWM
In mei 1944 werd het 1ste BFMC beoordeeld door Admiraal Dargenlieu, die het zijn eenheidsplaatjes overhandigde, terwijl het “Franse Commando” onder het commando van Lord Lovat kwam. Op 25 mei werd het 1ste BFMC geïsoleerd op de basis Titchefield, waar de soldaten niet met de buitenwereld konden communiceren. Tussen 2 en 5 juni scheepten de Franse commando’s zich, samen met No. 4 Commando, in op de transportschepen.
Banierdrager van het Franse 1e Bataljon Fusiliers Marins Commandos. Foto : IWM
De 1e BFMC tegenover geschiedenis
Om 17.00 uur op 5 juni 1944 gingen de Franse commando’s aan boord van twee LCI’s (Landing Craft Infantry): LCI 527 voor Troep 1 en LCI 528 voor Troep 8. De Franse commando’s (177 eenheden) hoorden om 10 uur ’s avonds op 5 juni de bestemming van de invasievloot: Normandië. Om precies te zijn, ze zouden landen in de buurt van Hermanville-sur-Mer, tegenover La Brèche (Sword Beach).
Landing van het Kieffer commando. Foto: IWM
Om 7.31 uur op dinsdag 6 juni 1944 werden de Franse soldaten aan land gezet (lees het verslag van korporaal Maurice Chauvet). Ze gingen onmiddellijk op weg om Ouistreham aan te vallen, vergezeld door Britse soldaten van de 1st Special Service Brigade, Commando No. 4. Kort na de middag voegden ze zich bij de parachutisten van de 6th Airborne bij Pegasus Bridge, onder bevel van Major Howard. Aan het einde van de dag bereikten de Franse commando’s, die het moeilijk hadden, hun doel bij Amfreville-le-Plein. De commandopost verhuisde naar Le Hauger.
Franse commando’s vallen landinwaarts aan achter Sword Beach. Foto : IWM
Op de avond van 6 juni 1944 had het 1ste BFMC 8 gesneuvelden (waaronder kapitein Docteur Lion, luitenant Hubert en sergeant Dumanoir) en 31 gewonden die niet meer in staat waren om te vechten.
De Fransen hielden stand op de lijn Amfreville-La Hauger van 6 juni tot 26 juli en sloegen een tankaanval af op 10 juni. Daarna trokken ze op naar de westelijke helft van het Bois de Bavent, dat pas op 17 augustus werd ingenomen. Van 18 tot 19 augustus stak de 1ste Brigade Speciale Dienst de overstroomde gebieden in het gebied van de Dives bij Robehomme over. De Fransen vochten verwoed in de buurt van L’Epine, waar ze veel gevangenen namen, voordat ze op 24 augustus Pont-L’Evêque bevrijdden. Het 1ste BFMC vocht zijn laatste gevechten in de nacht van 24 op 25 augustus ten zuidoosten van het bos van Saint-Gratien.
Britse en Franse troepen trekken landinwaarts. Foto : IWM
Aan het einde van de Slag om Normandië waren slechts 40 van de 177 mannen die begonnen waren in het veld gebleven tijdens de 83 dagen van gevechten. 32 gewonden keerden na een snelle behandeling terug naar de frontlinie.
Handdruk tussen Kieffer en Montgomery. Foto : IWM
Het 1ste Bataljon Fusiliers Mariniers Commandos scheepte op 7 september 1944 in Arromanches in voor Kamp Petworth. Op 10 september, toen de Slag om Normandië voorbij was, kregen de soldaten hun eerste verlof na D-Day.
Terug naar menu Franse troepen op D-Day
Mediabibliotheek – Wapenografie – Filmografie – Bibliografie – Winkel – Forum – Site-info
