Band of Brothers aflevering 7

Episode 1 – Episode 2 – Episode 3 – Episode 4 – Episode 5 – Episode 6 – Episode 7 – Episode 8 – Episode 9 – Episode 10

Aflevering : 07/10

Oorspronkelijke titel : The Breaking Point

Directeur : David Frankel

• Jacques Hout

Richard Dick Winters werd bevorderd tot majoor en kreeg het bevel over een van de bataljons van het 506e Regiment van de 101e Luchtlandingsdivisie.

Easy Company kwam onder bevel van luitenant Dike, een man die zelden bij zijn mannen was, die verdween tijdens bombardementen en die vrijwel nooit briefings bijwoonde. Maar Dike had connecties binnen de Amerikaanse Generale Staf en hij had gesolliciteerd naar de functie van commandant van een compagnie in een gevechtssituatie.

In deze aflevering staat het personage van 1e Sergeant Carwood Lipton op de voorgrond tijdens de eerste helft van januari 1945 en wordt zijn grote meesterschap als sectieleider getoond tijdens de strijd om Bois Jacques, ten noorden van de stad Bastogne, voor Foy in België. Lipton verving vaak luitenant Dike, die zijn taken bij Easy Company niet goed uitvoerde.

De mannen van Easy Company verzamelen zich in het Bois Jacques na de zware gevechten bij Bastogne. Ze keren het Belgische stadje Foy de rug toe en graven hun muizenholen in een nabijgelegen bos. Hun posities werden zwaar bestookt door Duitse mortieren en 88 mm kanonnen. Onder alle gewonden en doden aan Amerikaanse zijde waren er twee mensen waarvan één been door granaatscherven was weggeslagen: Joe Toye en William B. Guarnere.

Luitenant Lynn “Buck” Compton, die er alles aan deed om het moreel van zijn mannen hoog te houden en ze in goede gezondheid te houden, ontdekte de twee gewonden en werd voor een tijdje geëvacueerd van het front. Hij was zwaar geschokt door de scène. In de film is te zien hoe sergeant Donald G. Malarkey een steunbetuiging voorleest in een militair ziekenhuis in Compton. Volgens Donald heeft deze scène zich niet echt voorgedaan, maar het is wel zo dat deze twee personages een hechte band met elkaar hadden en dat ook na de oorlog bleven.

• De aanval van Foy

In de aflevering ontdekken we ook de strijd om de verovering van de stad Foy. Het is de moeite waard om het ongelooflijke plichtsbesef van S/Sergeant Joe Toye te vermelden. Hij weigerde geëvacueerd te worden vanwege zijn bevroren voet en wilde bij zijn kameraden aan het front blijven. Veel parachutisten dachten al aan het idee dat ze gewond zouden raken tijdens een gevecht. Sommigen, zoals Joe Toye, hadden dit al geaccepteerd voordat ze gewond raakten. Ze toonden grote moed.

Op 13 januari 1945 lanceerde Easy een aanval op de stad Foy. Het had lang gesneeuwd en de mannen zakten diep weg in de sneeuw. Het sleutelwoord bij deze aanval was snelheid: de aanvallers mochten niet stoppen en de Duitsers zouden anders verrast worden. Maar Dike beveelt zijn mannen, midden in een open veld, te stoppen. Daarna werden ze een gemakkelijk doelwit voor de Duitse verdedigers.

Winters, die vanuit het bos toekeek, gaf luitenant Ronald Speirs opdracht het commando over Dike op zich te nemen en de aanval te leiden. Vervolgens rende hij in zijn eentje, in zijn eentje, van het bos naar het stadscentrum, zonder geraakt te worden. Hierdoor kreeg hij bewondering van zijn mannen van het Tweede Bataljon van het 506e Regiment vanwege zijn vaardigheden en buitengewone moed. Easy viel de stad aan vanuit het westen en compagnie I van het Derde Bataljon viel aan vanuit het noorden, boven de hoofdweg. Speirs stak de stad over die bezet was door honderden op de vlucht geslagen Duitse soldaten in een poging de mannen van I Company te vinden. Toen er eenmaal contact was gemaakt, veranderde Speirs van koers, stak terug door de Duitse posities die nog steeds onder vijandelijk vuur lagen en voegde zich weer bij Easy Company die de eerste huizen begon te ontruimen. De Amerikanen maakten ongeveer 70 Duitse krijgsgevangenen.

Easy veroverde de stad Foy na een hevig gevecht, maar tegen welke prijs! Dike’s leiderschapszwakheden kostten veel levens. E-compagnie werd onmiddellijk van hem teruggetrokken en hij sloot zich aan bij het “Assistent Regimental S-3”.

• Easy’s verliezen in de Ardennen

Het bedrijf leed zware verliezen tijdens de Slag om de Ardennen: de volgende soldaten sneuvelden:

– Caporal Hoobler, Donald B., 20508303, 3 januari 1945, OH
– Sergent Warren H. Muck, 12131169, 10 januari 1945, NY
– Pfc Alex H. Penkala, 35549002, 10 januari 1945, IN
– Pvt Johnnie E. Shindell, 38530711, 10 januari 1945, OH
– Caporal Francis J. Mellett, 20229437, 13 januari 1945, NY
– Pvt Patrick H. Neill, 12139576, 13 januari 1945, NY
– Pfc Carl C. Sawosko, 16100548, 13 januari 1945, IL

Doden door verwondingen :

– Pfc A.P. Herron, 33657700, 13 Janvier 1945, VA

Gewond :

– Pvt William J. Guarnere, 13113070, 3 januari 1945, PA
– Pvt Thomas F. Harrell, 34787564, 3 januari 1945, FL
– Pvt Joachim Melo, 32820984, 3 januari 1945, NY
– Sergent Joseph J. Toye, 13026128, 3 januari 1945, PA
– Pfc Garland Smith, 35698915, 9 januari 1945, KY
– Pvt Frank Perconte, 16100572, 13 januari 1945, IL
– Pvt John P. Sheeley, 39314111, 13 januari 1945, OR
– Pfc George H. Smith, 32749717, 13 januari 1945, NJ
– Pvt John D. Smith, 39421540, 13 januari 1945, CA
– Pvt Garrard, William, 6888886, 13 januari 1945, PA

De Easy leed een totaal verlies (doden, gewonden, vermisten) van 45 tijdens de hele maand die ze in Bastogne doorbrachten. Nog eens 37 soldaten verloren hun leven door kou, longontsteking, vermoeidheid door gevechten en andere oorzaken.

Kijken we naar de overige verliezen van het 506e Regiment, dan waren het de Compagnie I die de meeste doden sneuvelden: 99 soldaten. Easy Company bevond zich ongeveer in het midden van deze trieste rangschikking, met 45 verloren soldaten. Bedrijf C staat onderaan de lijst met 19 verliezen.

Vorige aflevering – Volgende aflevering