Band of Brothers aflevering 9

Oorspronkelijke titel : Why We Fight

Directeur : David Frankel

Deze aflevering geeft een perfect beeld van de gemoedstoestand van de Amerikaanse soldaten, die in 1945 dicht bij de overwinning stonden.

De aflevering begint met een kwartet Duitse muzikanten die Beethovens Opus 131 in c-mineur spelen tussen vervallen huizen. Een paar mannen van Easy Company luisteren naar hen. Vervolgens zien we een flashback. Het bedrijf Easy was destijds gevestigd in de stad Stürzelbourg.

• Lewis Nixon

Lewis Nixon, de beste vriend van Richard D. Winters, komt uitgebreid aan bod in deze aflevering. Het is opmerkelijk maar waar: Lewis Nixon heeft gedurende de hele oorlog geen enkel schot gelost. Zijn superieuren in het 506e Regiment begrepen hem niet en zijn vrouw had hem net een scheidingsbrief gestuurd, waarin ze om een ​​echtscheiding vroeg. Door de vele problemen raakte Nixon geleidelijk verstrikt in de wereld van alcohol.

Het is niet zo zeldzaam als men zou denken dat er tijdens de gehele oorlog geen enkel schot op een vijand is gelost. Veel soldaten hebben weliswaar geschoten, maar wisten niet of ze iemand hadden gedood. Dat komt doordat veel van hen op doelen schoten die verborgen waren achter obstakels, zoals huizen of bladeren van bomen. Dit kan ook verklaard worden door rekening te houden met de afstand tot de vijand of diens mobiliteit.

Begin 1945 hadden ongeveer 100.000 Duitsers zich overgegeven. Veel Easy-soldaten waren ervan overtuigd dat de oorlog ten einde liep en dat ze allemaal terug naar de Verenigde Staten zouden worden gestuurd. Maar voordat Hitler zelfmoord pleegde, gaf hij de laatste overgebleven loyale Duitse soldaten opdracht om de strijd in de bergen voort te zetten in de vorm van een guerrillaoorlog.

• Kamp Landsberg

De leden van Easy worden daarom naar een dorp in de buurt van Landsberg gestuurd. Tijdens de reis naar Landsberg was David Webster, zittend op de stoel van het DUKW-voertuig waarin hij en een paar andere leden van E-Company zich bevonden, getuige van een tafereel dat in zijn geheugen gegrift stond: drie soldaten kwamen uit een gebouw met drie Duitse gevangenen. Deze drie soldaten die de gevangenen onder schot houden, zijn Franse soldaten. Veel van de toeschouwers, zowel Fransen als Amerikanen, dachten dat ze Amerikaanse soldaten zagen.

Deze Duitse gevangenen werden koelbloedig geëxecuteerd en vervolgens van hun bezittingen beroofd. David Webster schreef na de oorlog dat hij de Duitsers niet zag sneuvelen, maar dat hij duidelijk de schoten van de Franse soldaten hoorde. Hij wendde zich toen tot een van de Amerikaanse rekruten, die te enthousiast was om de strijd aan te gaan, en zei: “Daar heb je je bloedige oorlog! Wat vind je ervan?”

Bij aankomst in het dorp installeerde Easy Company zich in de huizen en organiseerde onmiddellijk patrouilles om het gebied te beveiligen. Een tijdje later stuitte een van de patrouilles, bestaande uit George Luz, Denver Randleman, Frank Perconte en rekruut O’Keefe, op iets waarvan niemand ooit had kunnen vermoeden dat het bestond. Frank Perconte keerde onmiddellijk terug naar het dorp om zijn superieuren, met name Richard D. Winters, te waarschuwen. De patrouille had zojuist een nazi-werkkamp ontdekt.

Het kamp, ​​gelegen bij Lansberg, wordt niet zozeer afgebeeld om een ​​verslag te geven, maar om het eerste visioen weer te geven van de Amerikaanse soldaten die het ontdekten. Uiteraard kon de mate van verschrikking die de kampen teweegbrachten niet op een heel realistische manier worden weergegeven, maar de film toont ons toch de realiteit van het nazisme, de realiteit van het fascisme. De Duitse bewakers hadden het kamp enkele uren verlaten voordat de Amerikanen in het dorp arriveerden. Waarschijnlijk had een Duitse inwoner de bewakers gewaarschuwd, wat bewijst dat de burgers op de hoogte waren van het bestaan ​​van de werkkampen.

Stel je eens voor hoe deze jonge geallieerde soldaten zich voelden. Ze troffen deze mannen aan, die ernstig ondervoed waren, ziek van tyfus en bedekt met ongedierte. Het waren skeletachtige mannen in een wereld van dood en verderf. De bewakers van het kamp hadden de tijd genomen om hun munitievoorraad leeg te maken door al hun laatste patronen op de gevangenen af ​​te vuren.

Sommige Amerikanen hadden de moed om hun camera’s of camcorders te pakken en het onmogelijke vast te leggen. De Holocaust vereeuwigen. Dit alles om de rest van de nog bestaande wereld en de volgende generaties te laten zien dat een man, die een idee en een beleid aanbad, genaamd Adolf Hitler, de grootste misdaad tegen de mensheid ooit heeft begaan door te proberen het antwoord op de “Endlösung” van het “Joodse vraagstuk” in de praktijk te brengen. Hitler en zijn handlangers hebben het ergste gedaan. De Amerikanen en de Sovjettroepen hebben het vastgelegd, zodat WIJ, toekomstige generaties en onze kinderen, nooit meer zulke verschrikkingen hoeven mee te maken. Laten we dit nooit vergeten.

• De Amerikaanse reactie

Kolonel Sink bezocht het kamp zodra hij het had ontdekt. Hij informeerde generaal Taylor, commandant van de Amerikaanse 101e Luchtlandingsdivisie. De gevangenen moesten terug naar het kamp worden gestuurd om hun voeding een tijdje te laten controleren voordat ze werden vrijgelaten. Soldaat Liebgott van Easy Company, een Duitstalige Amerikaanse Jood, kreeg de opdracht om de communicatie tussen de voormalige gevangenen en de Amerikaanse soldaten te vertalen. Het werkkamp voor vrouwen lag net aan de andere kant van het dorp.

De volgende dag omsingelden Amerikaanse soldaten, geschokt door deze ontdekking, het Duitse dorp Lansberg. Alle burgers tussen de 14 en 70 jaar kregen de opdracht om het kamp schoon te maken en de lichamen te begraven.

Een paar dagen later werd Easy overgeplaatst naar Beieren in Zuid-Duitsland om te vechten tegen de laatste overgebleven Duitse soldaten en om Hitlers ‘Adelaarsnest’ in Berchtesgaden, op de top van de Kehlstein-berg, te veroveren.

Vorige aflevering – Volgende aflevering