Bevrijding van Montfiquet in 1944

Montfiquet (Calvados)

De steden van Normandië tijdens de gevechten in 1944

• Bevrijding: 10 juni 1944
• Verloste eenheden:

9th Infantry Regiment, 2nd Infantry Division

15th Canadian Forestry Company, Canadian Forestry Corps

352. Infanterie-Division

• Geschiedenis:

Het dorp Montfiquet grenst in het noorden aan het bos van Balleroy, ook bekend als het bos van Cerisy, dat het grootste deel van het administratieve gebied beslaat. Volgens de aanvankelijke plannen voor Operatie Overlord zou het 5de Amerikaanse Korps het dorp en het bos vijf dagen na het begin van de landingen hebben ingenomen. Het bos was van groot tactisch belang voor de Geallieerden: vanaf de hoogten was observatie van vijandelijke bewegingen naar het zuiden de sleutel tot het veiligstellen van het bruggenhoofd. Het werd ook doorkruist door de weg Bayeux-Saint-Lô en in deze tijd van het jaar bood het bos voldoende dekking voor troepenconcentraties die zich konden verbergen voor observatie vanuit de lucht.

Op 7 juni 1944, als preventieve maatregel en ter voorbereiding op de grondoffensieven van het 5de Amerikaanse Korps, concentreerde de 9de US Air Force zijn inspanningen in de regio van de Aurevallei en boven het bos in het bijzonder: 467 vliegtuigen vlogen in totaal 35 missies waarbij 500-kilogram bommen werden afgeworpen. Dit weerhield de Duitsers van de 352e Infanteriedivisie er niet van door te gaan met het verzamelen van troepen in deze sector, in afwachting van een mogelijke tegenaanval.

Volgens de plannen die de Amerikanen in de late namiddag van 8 juni opstelden, zou de 1ste Infanteriedivisie zich op 9 juni vanaf de middag naar het oosten rond het bos verplaatsen en Balleroy bereiken. In een tweede fase zou de divisie zich ten zuiden van het bos aansluiten bij de 2e Infanteriedivisie, die het bos vanuit het westen zou omsingelen en Cerisy-la-Forêt zou innemen. In het midden van de operatie kreeg het 9de Infanterieregiment (IR) van de 2de Infanteriedivisie de opdracht om de routes door het bos naar de buitenwijken van Montfiquet te verkennen.

Ondanks de verschrikkelijke menselijke en materiële kosten van de landingen op Omaha Beach, begonnen de Amerikanen volgens plan op te rukken, maar de Duitse weerstand veroorzaakte onmiddellijk grote vertragingen. Op 10 juni slaagde het 9th Infantry Regiment van kolonel Chester J. Hirschfelder erin, gesteund door krachtige artillerie, door de vijandelijke verdediging heen te breken en diep naar het zuiden op te rukken door de lange rechte stukken die het bos doorsneden. Ze bereikten ’s avonds het dorp Montfiquet, dat niet in handen van de Duitsers was, en vestigden zich daar voor de nacht. Zes Amerikanen raakten gewond toen ze het bos overstaken dat, tot hun grote verrassing, vrijwel onverdedigd was.

Op 11 juni hielden de mannen van de 9de IR de sector bezet in afwachting van de opstelling van de 2de Infanteriedivisie in het westen en de 1ste Infanteriedivisie in het oosten. Op 13 juni moest kolonel Hirschfelder de opmars naar het zuiden hervatten.

Gedurende de rest van de Slag om Normandië werd het bos van Balleroy door de Geallieerden gebruikt voor zowel munitieopslagplaatsen als hout. De 15th Canadian Forestry Company, onderdeel van het Canadian Forestry Corps, vestigde zich in de sector Montfiquet en hielp hout te leveren voor de gebouwen, gereedschappen, beschermende uitrusting en andere structuren die nodig waren in de nasleep van de gevechten.

Kaart van Montfiquet :