Pont-l’Évêque (Calvados)
De steden van Normandië tijdens de gevechten in 1944
Aan de voet van de ruïnes van de Saint-Michelkerk in het centrum van Pont-l’Évêque, het toneel van de hevige gevechten op 23 augustus, steken parachutisten van de 6e Airbornedivisie de metalen balk over, een overblijfsel van de oostelijke brug over de Touques. Foto : IWM
- Bevrijding: 24 augustus 1944
- Verloste eenheden:
5th Parachute Brigade, 6th Airborne Division
No. 48 (Royal Marine) Commando, 4th Special Service Brigade, 6th Airborne Division
1e onafhankelijke Belgische groep “Brigade Piron”, 6th Airborne Division
Infanterie-Regiment 744, 711. Infanterie-Division
- Geschiedenis:
Vóór de start van Operatie Overlord werd het dorp Pont-l’Évêque bezet door soldaten van de 711e Infanteriedivisie, waarvan de commandopost zich in Vauville bevond.
Op de avond van 6 juni 1944, om 20:22 uur, werd het dorp Pont-l’Évêque gebombardeerd door geallieerde vliegtuigen. Het doel was de opmars van Duitse versterkingen naar de frontlinie te vertragen door de meeste oversteekplaatsen, zoals de bruggen over de rivier de Touques, te vernietigen. Er vielen zeventien burgerslachtoffers en 40 inwoners raakten gewond. Ook zeven Duitse soldaten kwamen om het leven tijdens deze aanval, die meer dan 60% van de gebouwen in de stad verwoestte.
Meer dan twee maanden later, op 22 augustus, probeerde de 6e Luchtlandingsdivisie Pont-l’Évêque in te nemen, dat nog steeds in handen was van Duitse soldaten van het Infanterieregiment 744 (711e Infanteriedivisie). Een eerste verkenning van de weg, uitgevoerd door gemotoriseerde elementen van de 1e Belgische Onafhankelijke Groep vanuit Branville, bereikte de buitenwijken van Pont-l’Évêque: ze werden onmiddellijk aangevallen door de Duitse verdedigers. De inlichtingen die de Belgen verkregen, bevestigden dat de inname van dit dorp niet zonder slag of stoot zou lukken. Het ligt ten zuiden van de Touques-vallei, omringd door heuvels die bezet zijn door artilleriewaarnemers. In de namiddag naderden soldaten van het 48e (Royal Marine) Commando (4e Speciale Dienstbrigade) de heuvels ten westen van de stad en probeerden de contouren van de vijandelijke positie te bepalen, waarbij ze ook korte schermutselingen tegen de Duitse verdedigers voerden.
Generaal Gale gaf vervolgens brigadegeneraal Nigel Poett, commandant van de 5e Parachutistenbrigade, opdracht de stad in te nemen en zoveel mogelijk oversteekplaatsen over de Touques te beveiligen. Oorspronkelijk gepland voor de avond van 22 augustus, werd het offensief uiteindelijk uitgesteld tot de middag van 23 augustus. Het 13e Bataljon Parachute Regiment kreeg de taak een bruggenhoofd te vestigen aan beide oevers, terwijl het 12e Yorkshire Bataljon Parachute Regiment de sector van het treinstation aanviel.
Het 13e Parachute Regiment begon zijn aanval kort na het afvuren van Britse rookgranaten. Na de eerste brug over de Touques River te hebben gepasseerd, ontvingen de Britse parachutisten versterkingen van vier Cromwell-tanks van het 6e Airborne Armored Recce Regiment en namen posities in aan weerszijden van de kerk, waarbij ze de vijandelijke troepen terugdrongen. De Duitsers intensiveerden echter hun vuur in deze sector, vernietigden een Cromwell-tank en verhinderden verdere Britse opmars. Ondertussen voerde kapitein Baker, commandant van A Company van het 12e Parachute Regiment, ook zijn aanval uit. Hij slaagde erin naar de overkant van de Touques River te zwemmen, maar door gebrek aan versterkingen en de overweldigende Duitse strijdkrachten werd hij gedwongen zich terug te trekken nabij zijn startpunt. De gevechten en bombardementen zetten het dorp in lichterlaaie, wat leidde tot een gigantische brand.
Geconfronteerd met het mislukken van dit offensief, staakte Poett die avond de operaties en gaf hij zijn eenheden opdracht een sterke verdediging op te bouwen voor de nacht. 95 parachutisten werden diezelfde dag uitgeschakeld (56 voor het 12e Pararegiment en 39 voor het 13e Pararegiment). Bij zonsopgang op 24 augustus slaagde een patrouille van het 13e Pararegiment erin de tweede brug over de Touques over te steken, waarvan slechts een stalen balk overbleef, en bereikte zonder incidenten de oostelijke oever van Pont-l’Évêque. Luitenant-kolonel Peter Luard, commandant van het 13e Pararegiment, gaf zijn mannen opdracht via deze route te infiltreren en het bruggenhoofd te beveiligen. De Duitsers slaagden er desondanks in de Britse opmars te stuiten en de toegang tot de andere wijken van de gemeente te blokkeren, waarna ze opnieuw tegenaanvallen uitvoerden. In de vroege namiddag laaide het vuur weer op in Pont-l’Évêque, ook achter de Britse linies, en dreigde de parachutisten te isoleren. Poett gaf zijn reserve, het 7e Pararegiment, opdracht in te grijpen om de machtsbalans te herstellen en de 13e Parachutist de kans te geven zich te reorganiseren. Deze tactiek bleek succesvol: de Duitsers trokken zich terug langs een nieuwe verdedigingslinie tussen Saint-André-d’Hébertot en Saint-Benoît-d’Hébertot, en lieten de rokende ruïnes over aan hun tegenstander. Ze verloren 127 soldaten in deze hevige gevechten. In totaal sneuvelden 30 Pontépiscopiens tijdens de bombardementen en gevechten voor de bevrijding.
Kaarten van Pont-l’Évêque :
Keer terug naar de index van de gemeenten van Normandië
Mediabibliotheek – Wapenografie – Filmografie – Bibliografie – Winkel – Forum – Site-info