5 cm Granatwerfer 36 – Geschiedenis, technisch blad en foto

5 cm Granatwerfer 36

Geschiedenis, technisch blad en foto

Geschiedenis van de Granatwerfer 36

Kort voor het begin van de Tweede Wereldoorlog wilde Duitsland zijn infanterie uitrusten met lichte mortieren om de vuurkracht te vergroten, vooral om granaten over een grotere afstand te kunnen afvuren. In 1934 begon Rheinmetall-Borsig AG met het onderzoek naar een nieuw model met een kaliber van 50 mm en een gewicht van 14 kg. Twee jaar later werd deze mortier in gebruik genomen en kreeg de naam “5 cm Granatwerfer 36”. Als het door twee soldaten wordt gedragen, kan er indirect worden geschoten tot een afstand van 500 meter.

Toen de infanteristen het wapen begonnen te gebruiken, begonnen ze te beseffen dat het gebruik ervan te ingewikkeld was, vooral vanwege het moeilijk te begrijpen viziersysteem. In 1941 werd de productie ervan stopgezet na opeenvolgende gevechten aan het Westelijk en Oostelijk front. De resultaten werden als onvoldoende beoordeeld, met name het bereik. Duitse soldaten hergebruiken voornamelijk 50mm mortieren die buitgemaakt zijn op de Fransen en de Sovjets

De Granatwerfer 36 werd gebruikt voor de bewapening van bepaalde verdedigingsposities van de Atlantikwall, met name in Normandië. Ook werd de Granatwerfer 36 gebruikt als wapen voor de Duitse infanterie tijdens de gevechten na de landing in Normandië. Het werd geleidelijk vervangen door de kortere 8 cm Granatwerfer 42, maar bleef in gebruik tot het einde van de oorlog in mei 1945.

Technisch gegevensblad voor Granatwerfer 36

Maker/Gebruiker Land: Duitsland
Naam: 5 cm lichte Granatwerfer 36 – leGrW 36
Productiejaren: 1936-1941

Kaliber: 50 mm
Maximaal bereik: 520 m
Maximale vuursnelheid: 15-25 schoten per minuut

Gewicht: 14 kg
Buislengte: 46,5 cm
Initiële projectielsnelheid: 75 m/s

Cursus: 360°
Stijging: + 42° tot + 90°
Azimut-richting: 33°45′

Granaatlading: 0,9 kg TNT
Bereik van de granaat: 50 – 510 m

 Terug naar menu Bewapening van de Slag om Normandië