M12 Gun Motor Carriage – Geschiedenis, technisch blad en foto

M12 Gun Motor Carriage

Geschiedenis, technisch blad en foto

Geschiedenis van de M12 Gun Motor Carriage

Vanaf het begin van hun betrokkenheid bij de Tweede Wereldoorlog werden de Amerikanen geconfronteerd met de moeilijkheid om de artillerie in hetzelfde tempo op te voeren als de pantsers en infanterie. Vandaar het idee om zichzelf uit te rusten met gemotoriseerde kanonnen om zo de aanvalseenheden continu te ondersteunen en tegelijkertijd de vuurkracht te vergroten tijdens vaste of verdedigende fasen.

De Amerikanen hergebruikten vervolgens het chassis van de oude M3 Lee/Grant-tank en installeerden er een compartiment in voor een 155 mm M1917, M1917A1 of M1918 M1-kanon, afhankelijk van de beschikbaarheid. Dit kanon is een Amerikaanse kopie van het Franse 155 mm G.P.F.-model. (ook gebruikt door de Duitsers, met name bij Pointe du Hoc waar zes stuks werden geïnstalleerd om een ​​landing te voorkomen).

Hoewel het project bij de presentatie niet op unanieme goedkeuring kon rekenen en bijna werd geannuleerd, zette het Amerikaanse Ordnance Department zijn pogingen om de artillerie ermee uit te rusten met succes voort: de productie van dit gemotoriseerde kanon begon in 1942. Dit voertuig heette toen de M12 Gun Motor Carriage (G.M.C.). Aan de achterzijde van het chassis is een stalen blad gemonteerd om een ​​betere verankering van het voertuig tijdens het schieten te garanderen. Een van de nadelen was de smalle behuizing van het geschut, waardoor er slechts tien complete granaten aan boord konden worden opgeborgen. Er werd toen een voertuig ontworpen dat speciaal was ontworpen om de bemanning en veertig extra granaten te vervoeren: de M30 Cargo Carrier. De M12 en de M30 werden dus tijdens de reis met elkaar gecombineerd.

Ter voorbereiding op de landing in Normandië werden 74 exemplaren van de M12 GMC gerenoveerd, zodat ze ingezet konden worden. Ze werden daadwerkelijk ingezet om belangrijke ondersteuning te bieden aan de geallieerde expeditietroepen binnen het 258ste, 557ste, 558ste, 987ste en 991ste Veldartilleriebataljon. Deze gemotoriseerde kanonnen namen deel aan de strijd in Europa tot aan de capitulatie van Duitsland op 8 mei 1945 en vervulden hun taken uitstekend.

Technisch gegevensblad voor M12 Gun Motor Carriage

Maker/Gebruiker Land: Verenigde Staten
Naam: M12 Gun Motor Carriage
Totale productie (1942-1943): 100

Lengte: 6,73 m
Breedte: 2,67 m
Hoogte: 2,70 m
Massa: 26.000 kg
Maximale snelheid: 38 km/u
Autonomie: 220 km

Hoofdbewapening: één 155 mm M1917/18 M1 kanon (10 patronen)
Gewicht schelp: 43 kg
Maximaal bereik: 18.370 m
Beginsnelheid van de granaat: 735 m/s
Wijsrichting: 28°
Hoogterichting: -5° tot +30°

Secundaire bewapening: één 12,7 mm Browning M2 HB machinegeweer

Motor: Wright (Continental) R975 EC2 340 pk

Bemanning: 6 personen (1 schipper, 1 piloot, 4 bedienden)

Terug naar menu Artillerie van de Slag om Normandië