M18 Hellcat tank – Geschiedenis, specificaties en foto’s

Geschiedenis van de M18 Hellcat

De Duitse superioriteit op het gebied van tanks was een bijzondere zorg voor de Geallieerden, die zich niet wilden uitrusten met gelijkwaardige tanks, maar met tankjagers waarvan het gebruik beperkt was tot defensieve of vaste actie.

De Amerikanen deden mee aan de race voor nieuwe tankjagers: hun M10 Destroyer model, dat erg zwaar was, werd versterkt door een nieuwe machine waarvan het ontwerp begon in december 1941: een lichte, snelle tank gewapend met een 76mm kanon en genaamd de M18 Hellcat.

Nadat de productie was gestart in juli 1943, kreeg deze zijn vuurdoop bij Anzio in Italië. De M18 Hellcat werd ook ingezet tijdens de Slag om Normandië (waar hij deelnam aan de doorbraak naar Bretagne) en het Ardennenoffensief, evenals in de Pacific. De sterke punten waren de mobiliteit, zowel op als naast de weg, en de snelle rotatie van de koepel, waardoor het zijn Duitse tegenstanders voor kon blijven.

Na de Tweede Wereldoorlog werd hij in een verbeterde versie (M39) gebruikt en nam hij deel aan de Koreaanse oorlog. In 1956 werden ongeveer honderd van deze tanks geleverd aan het Duitse leger, de Bundeswehr, om hun troepen te trainen, terwijl de Amerikanen ze het jaar daarop voorgoed uit hun gelederen terugtrokken.

Technisch dossier M18 Hellcat

Land van herkomst/gebruik: Verenigde Staten
Aanduiding: M18 Hellcat
Totale productie (1943-1944): 2.507

Lengte (met loop): 6,68 m
Lengte (zonder loop): 5,28 m
Breedte: 2,87 meter
Hoogte: 2,57 meter
Massa: 17.700 kg
Maximumsnelheid: 97 km/u
Bereik: 168 km

Hoofdbewapening: 76 mm M1A1 kanon (magazijn voor 45 kogels)
Secundaire bewapening: Browning M2 HB 12,7 mm machinegeweer (800 kogels)

Motor: Continental R-975-C4 9-cilinder, 340 pk (253 kW)

Bemanning: 5 (1 tankcommandant, 1 piloot, 1 copiloot en schutter, 1 radiotelegrafist en lader)

Bepantsering: 5 tot 25 mm