Bevrijding van May-sur-Orne in 1944

May-sur-Orne (Calvados)

De steden van Normandië tijdens de gevechten in 1944

• Bevrijding: 8 augustus 1944
• Verloste eenheden:

Calgary Highlanders, 5th Infantry Brigade, 2nd Infantry Division

 Black Watch (Royal Highland Regiment) of Canada, 5th Infantry Brigade, 2nd Infantry Division

 Fusiliers Mont Royal, 6th Infantry Brigade, 2nd Infantry Division

6th Armoured Regiment – 1st Hussars, 2nd Armoured Brigade, 2nd Infantry Division

 272. Infanterie-Division

 Kampfgruppe Sterz, 2. Panzer-Division

• Geschiedenis:

Op 24 juli 1944 lanceerden de geallieerden Operatie Spring, die tot doel had de hoogten van Verrières Ridge, die uitkeek over de regio tussen Caen en Falaise, definitief te veroveren. De stad May-sur-Orne was een van Springs doelen: de stad zou bestormd worden door de Canadezen van de Calgary Highlanders (5e Infanteriebrigade, 2e Infanteriedivisie), ondersteund door de Black Watch of Canada (5e Infanteriebrigade). Het dorp werd bezet door elementen van de 272e Infanteriedivisie.

Na een groot bombardement in de nacht van 24 op 25 juli begonnen de Canadezen van de Calgary Highlanders (5e Infanteriebrigade) hun offensief, maar werden snel vertraagd toen ze Saint-André-sur-Orne overstaken, dat niet werd veroverd door de Queen’s Own Cameron Highlanders of Canada (5e Infanteriebrigade). De noordelijke toegangswegen tot May-sur-Orne werden echter kort na 6.00 uur bereikt door C-compagnie van de Calgary Highlanders, maar de Duitsers herstelden zich snel van de bombardementen en zetten een tegenaanval in. De verbindingen waren zeer slecht en de Canadese eenheden handelden zonder coördinatie, wat de geallieerde actie ernstig belemmerde. De Calgary Highlanders, die de voortzetting van het offensief richting Fontenay-le-Marmion vanuit May-sur-Orne moesten ondersteunen, konden hun missie niet volbrengen. Het 6e Pantserregiment – 1e Huzaren (2e Pantserbrigade) werd vervolgens ingezet als versterking richting May om ondersteuning te bieden, en het offensief werd rond 9.45 uur hervat met steun van de Black Watch of Canada (5e Infanteriebrigade). De Duitsers lanceerden echter een tegenaanval onder leiding van Werner Sterz’ Kampfgruppe (Gecombineerde Wapenstrijdgroep), bestaande uit Panzerjäger-Abteilung 38 (uitgerust met Jagdpanther IV-tankdestroyers) versterkt door Majoor Schneider-Kostalski’s Panzer-Regiment 3. Een stortvloed aan vuur en staal regende neer op de Canadese tanks: slechts één pelotonsleider wist uit deze val te ontsnappen, waarbij verschillende pantservoertuigen werden vernietigd.

Om 13.30 uur trokken de overgebleven tanks van de 1e Huzaren zich terug naar het noorden, richting Saint-Martin-de-Fontenay. Het Canadese hoofdkwartier van de 2e Infanteriedivisie kreeg het bevel het offensief te hervatten om de doelen definitief te veroveren en een einde te maken aan de Duitse acties in de sector. Om 21.00 uur werd vervolgens een nieuwe aanval ingezet richting May-sur-Orne met reserve-eenheden, maar zonder succes.

De frontlinie bleef meer dan een week vrijwel ongewijzigd, ondanks voortdurende bombardementen en een nieuwe aanval in de middag van 5 augustus, die op een mislukking uitliep. Pas met de lancering van Operatie Totalize op 7 augustus 1944 veroverden de geallieerden May-sur-Orne. De Canadezen van de Fusiliers Mont Royal (6e Infanteriebrigade, 2e Infanteriedivisie) begonnen hun offensief vanuit Saint-Martin-sur-Orne en bereikten de buitenwijken van May-sur-Orne bij zonsopgang op 8 augustus. Ondanks zware bombardementen hielden de Duitsers stand en verdedigden ze fel, wat de Canadese gelederen zware verliezen toebracht. Desondanks wierpen de offers van de aanvallers hun vruchten af en namen de Fusiliers Mont Royal van Montreal May-sur-Orne rond 18.00 uur in.

Kaarten van May-sur-Orne :